مشکلات مفصل گیجگاهی فکی (TMJ) می‌تواند باعث ناراحتی و درد در مفصل فک و عضلات اطراف آن شود. در حالی که ممکن است جراحی در موارد شدید توصیه شود، چندین گزینه درمانی غیرجراحی وجود دارد که می‌تواند به کاهش علائم و بهبود عملکرد فک کمک کند. در اینجا 8 مرحله و 27 نکته در مورد نحوه درمان مشکلات TMJ بدون جراحی آورده شده است:

مرحله 1: مراقبت از خود و تغییر شیوه زندگی

  1. حفظ وضعیت بدنی خوب: وضعیت نامناسب می‌تواند مفصل فک و ماهیچه ها را تحت فشار قرار دهد. با هم راستا نگه داشتن سر خود با ستون فقرات، وضعیت خوبی را تمرین کنید.
  2. از گرمای مرطوب یا بسته های سرد استفاده کنید: برای کاهش درد و التهاب، یک کمپرس گرم یا یک کیسه یخ را به مدت 10 تا 15 دقیقه، چند بار در روز روی ناحیه آسیب دیده قرار دهید.
  3. تکنیک های آرام سازی را تمرین کنید: استرس می‌تواند علائم TMJ را تشدید کند. در فعالیت‌های کاهش‌دهنده استرس مانند تنفس عمیق، مدیتیشن یا یوگا شرکت کنید.
  4. از حرکات بیش از حد فک اجتناب کنید: فعالیت هایی را که نیاز به حرکات بیش از حد فک دارند، مانند جویدن آدامس، جویدن ناخن، یا باز کردن باز برای خوردن غذاهای بزرگ محدود کنید.
  5. غذاهای نرم بخورید: از یک رژیم غذایی نرم پیروی کنید که نیاز به جویدن زیاد را به حداقل برساند. از غذاهای سفت، ترد یا جویدنی که میتوانند مفصل فک را تحت فشار قرار دهند اجتناب کنید.
  6. از فشردن یا ساییدن دندان ها خودداری کنید: عاداتی مانند فشردن یا قروچه دندان (براکسیسم) می‌تواند علائم TMJ را بدتر کند. برای جلوگیری از این عادات از تکنیک‌های آرام‌سازی یا محافظ دهانی که دندان‌پزشک شما تجویز کرده است استفاده کنید.
  7. رژیم غذایی متعادل را حفظ کنید: تغذیه مناسب برای سلامت کلی مهم است و می‌تواند به کاهش التهاب در بدن، از جمله ناحیه TMJ کمک کند.
  8. به اندازه کافی بخوابید: 7 تا 8 ساعت خواب باکیفیت هر شب را هدف قرار دهید تا بهبودی را بهبود بخشد و تنش عضلانی را کاهش دهد.

مرحله ۲: داروها

  1. مسکن های بدون نسخه: داروهای ضد التهابی غیر استروئیدی (NSAIDs)، مانند ایبوپروفن یا ناپروکسن، میتوانند به کاهش درد و التهاب مرتبط با مشکلات TMJ کمک کنند.
  2. شل کننده های عضلانی: در برخی موارد، پزشک ممکن است شل کننده های عضلانی را برای تسکین اسپاسم عضلانی و کاهش درد تجویز کند.
  3. کرم‌ها یا پمادهای موضعی: استفاده از کرم‌ها یا پمادهای موضعی حاوی مسکن‌ها یا عوامل ضدالتهاب مستقیماً در ناحیه مفصل فک می‌تواند تسکین موقتی ایجاد کند.

مرحله 3: دستگاه های دهان

  1. محافظ‌های دهان یا آتل‌ها: دستگاه‌های خوراکی سفارشی، مانند محافظ دهان یا آتل، می‌توانند با کاهش فشار دادن یا ساییدن و حمایت از مفصل فک، به کاهش علائم TMJ کمک کنند.
  2. دستگاه‌های اصلاح بایت: دندانپزشک شما ممکن است یک دستگاه اصلاح بایت، مانند درمان ارتودنسی یا روکش‌های دندانی را برای بهبود چینش دندان‌ها و کاهش فشار روی TMJ توصیه کند.

مرحله 4: فیزیوتراپی

  1. تمرینات فک: یک فیزیوتراپ می‌تواند شما را از طریق تمرینات خاص برای تقویت و کشش عضلات فک، بهبود عملکرد فک و کاهش درد راهنمایی کند.
  2. درمان دستی: تکنیک‌هایی مانند ماساژ، تحرک، یا دستکاری مفصل فک و عضلات اطراف آن می‌تواند به کاهش تنش عضلانی و بهبود دامنه حرکتی کمک کند.
  3. درمان اولتراسوند: امواج اولتراسوند اعمال شده در ناحیه TMJ می‌تواند باعث بهبود، کاهش درد و بهبود انعطاف‌پذیری بافت شود.
  4. تحریک الکتریکی عصب از طریق پوست (TENS): درمان TENS شامل اعمال جریان های الکتریکی سطح پایین به عضلات فک است که می‌تواند به کاهش درد و شل شدن عضلات کمک کند.

مرحله 5: مشاوره و رویکردهای رفتاری

  1. درمان شناختی-رفتاری (CBT): CBT می‌تواند به شما کمک کند افکار و رفتارهای منفی را که به مشکلات TMJ کمک می کنند را شناسایی و تغییر دهید. همچنین می‌تواند تکنیک های مدیریت استرس را آموزش دهد.
  2. بیوفیدبک: درمان بیوفیدبک از حسگرهایی برای نظارت بر فعالیت عضلانی در فک استفاده می‌کند و بازخورد را در زمان واقعی ارائه می‌کند. این می‌تواند به شما کمک کند تا کنترل تنش عضلانی و کاهش علائم TMJ را یاد بگیرید.

مرحله 6: درمان های جایگزین

  1. طب سوزنی: طب سوزنی شامل قرار دادن سوزن های نازک در نقاط خاصی از بدن است. ممکن است به کاهش درد و افزایش آرامش در افراد مبتلا به مشکلات TMJ کمک کند.
  2. درمان های گیاهی: برخی از مکمل های گیاهی، مانند ریشه سنبل الطیب یا بابونه، ممکن است دارای خواص آرام بخش خفیفی باشند که می‌تواند به کاهش استرس و آرامش کمک کند.
  3. روغن‌های ضروری: برخی از روغن‌های ضروری، مانند روغن اسطوخودوس یا نعناع، ​​می‌توانند به صورت موضعی یا معطر برای تقویت آرامش و کاهش تنش عضلانی استفاده شوند.

مرحله ۷: مدیریت استرس

  1. شناسایی محرک‌ها: موقعیت‌ها یا عواملی را که در سطوح استرس شما نقش دارند را بشناسید و راه‌هایی برای مدیریت یا اجتناب از آنها بیابید.
  2. تکنیک های کاهش استرس را تمرین کنید: در فعالیت هایی شرکت کنید که به آرامش شما کمک می کند، مانند تمرینات تنفس عمیق، مدیتیشن تمرکز حواس یا درگیر شدن در سرگرمی هایی که از آن لذت می برید.
  3. به دنبال پشتیبانی باشید: در مورد نگرانی‌ها و عوامل استرس‌زا با دوستان، خانواده یا یک درمانگر صحبت کنید. داشتن یک سیستم پشتیبانی می‌تواند تسکین عاطفی و توصیه های عملی را ارائه دهد.

مرحله 8: ارزیابی حرفه ای دندان

  1. با دندانپزشک یا متخصص دهان مشورت کنید: اگر مشکلات TMJ شما با وجود اقدامات خودمراقبتی ادامه داشت، به دنبال ارزیابی حرفه ای باشید. یک دندانپزشک یا متخصص دهان می‌تواند وضعیت شما را ارزیابی کند و گزینه های درمانی مناسب متناسب با نیازهای خاص شما را توصیه کند.
  2. توصیه‌های حرفه‌ای را دنبال کنید: پس از دریافت طرح تشخیص و درمان از متخصص دندانپزشک، توصیه‌های او را به دقت دنبال کنید تا بهترین شانس بهبود علائم را داشته باشید.

توجه به این نکته مهم است که اثربخشی درمان‌های غیرجراحی برای مشکلات TMJ ممکن است بسته به مورد فردی متفاوت باشد. همیشه توصیه می شود برای تشخیص و راهنمایی مناسب با یک متخصص مراقبت های بهداشتی مشورت کنید.

 

موضوعات: بدون موضوع  لینک ثابت


فرم در حال بارگذاری ...